Είναι γνωστό πως οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην αρχαιότητα ήταν «αντρική υπόθεση» αφού ήταν αφιερωμένοι στον θεό Δία, τον πατέρα όλων των ολύμπιων θεών, και πως επιτρέπονταν να συμμετέχουν σε αυτούς μόνο οι άντρες. Αν όμως οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι τόσο αντρική υπόθεση τότε γιατί την ολυμπιακή φλόγα ανάβει πάντα μία γυναίκα ιέρεια με τη συνοδεία άλλων δέκα γυναικών και μάλιστα στην αρχαία Ολυμπία στον ναό της Ήρας, της πιο «γυναικείας» θεάς από όλες;
Ο «αντρικός» χαρακτήρας των ολυμπιακών Αγώνων διατηρήθηκε και στη σύγχρονη εποχή καθώς οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί που έγιναν το 1896 δεν επέτρεπαν τη συμμετοχή γυναικών αφού ο διοργανωτής τους, ο βαρώνος Πιερ ντε Κουμπερτέν, δεν θεωρούσε πως ήταν ηθικό να συμμετέχουν κι εκείνες. «Μπορούν οι νεαρές γυναίκες να διαπλάσουν χαρακτήρα από τον αθλητισμό;» διερωτόνταν μόνο και μόνο για να απαντήσει ξεκάθαρα: «Δεν νομίζω. Αν προσθέσουμε ένα θηλυκό στοιχείο [στους Ολυμπιακούς] τότε οι Αγώνες θα γίνουν τερατούργημα.» Υπό το βάρος αυτής της αρρενωπής ολυμπιακής παράδοσης οι γυναίκες αγωνίζονται μέχρι και σήμερα για να μπορέσουν να συμμετέχουν εξίσου με τους άντρες στους Ολυμπιακούς αφού εξακολουθούν να υπάρχουν 39 αθλήματα στα οποία δεν επιτρέπεται η συμμετοχή τους ακόμα!
Όμως αν κοιτάξουμε πιο προσεκτικά την τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας θα διακρίνουμε τα απομεινάρια μιας άγνωστης γυναικείας παράδοσης που εξακολουθεί να ζει μέχρι σήμερα και αποκαλύπτει ένα παρελθόν που κάθε άλλο παρά αντρικό ήταν. Σύμφωνα με το σχετικό τελετουργικό μία ομάδα γυναικών συγκεντρώνεται στα ερείπια του ναού της θεάς Ήρας στην αρχαία Ολυμπία. Η Ήρα, ως προστάτιδα των παντρεμένων γυναικών, θεωρούνταν η πιο «γυναικεία» θεά από όλες.
Όταν ο Πυθαγόρας, που εκτιμούσε πολύ τη γυναικεία διάνοια γιατί είχε μεγαλώσει σε οικογένεια με ισχυρές και μορφωμένες γυναίκες και είχε δασκάλα του την πάνσοφη μαθηματικό και ιέρεια των Δελφών Θεμιστόκλεια, πήγε να μιλήσει στον Κρότωνα ήταν ο μόνος που θέλησε να μιλήσει και στις γυναίκες για τις ιδέες του. Έτσι κανόνισε λαϊκή ομιλία, όχι στην Αγορά όπως συνηθίζονταν, αλλά στο ναό της Ήρας, γιατί, παρά το ότι απείχε μερικά χιλιόμετρα από την πόλη, αυτόν θεώρησε ως τον πιο κατάλληλο μέρος να συγκεντρωθούν οι γυναίκες. Στην ομιλία αυτή γνώρισε και την πιο διάσημη από εκείνον τότε μαθηματικό και φιλόσοφο Θεανώ που τελικά και την παντρεύτηκε.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το τελετουργικό αφής της ολυμπιακής φλόγας είναι σε αυτόν τον γυναικείο ναό που η πρωθιέρεια (και ποτέ άντρας ιερέας), προσευχόμενη στον θεό Απόλλωνα, ανάβει τη φλόγα μέσα σε ένα κοίλο κάτοπτρο χρησιμοποιώντας μόνο τις ακτίνες του ήλιου. Μετά μεταφέρει τη φλόγα σε ένα πήλινο δοχείο και μαζί με τις υπόλοιπες ιέρειες κατευθύνεται προς την Ιερή Ελιά από όπου παίρνει ένα κλαδί. Μετά οι γυναίκες κατευθύνονται στο στάδιο και η πρωθιέρεια δίνει τη φλόγα στον πρώτο λαμπαδηδρόμο όπως και το κλαδί της ελιάς που είναι σύμβολο ειρήνης και έπαθλο νίκης ενώ απελευθερώνονται λευκά περιστέρια, κι αυτά σύμβολα ειρήνης. Από το σημείο αυτό ξεκινά η ολυμπιακή λαμπαδηδρομία, στην αρχή σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και μετά σε διάφορες χώρες, με τελικό προορισμό το στάδιο στο οποίο γίνεται η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στη διοργανώτρια χώρα. Η φλόγα διατηρείται αναμμένη σε κοίλο δοχείο κατά τη διάρκεια των αγώνων και σβήνει κατά την τελετή λήξης.
Η τιμή για την πρωθιέρεια όπως και για τους λαμπαδηδρόμους και κυρίως για εκείνον που επιφορτίζεται με το φαντασμαγορικό συνήθως έργο της μεταφοράς της φλόγας από τη δάδα στον ολυμπιακό βωμό κατά την τελετή έναρξης είναι μεγάλη αφού ο συμβολισμός της φλόγας αλλά και της τελετής αφής είναι μεγάλος. Καταρχάς η λαμπαδηδρομία συμβολίζει τη συνέχεια των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων με τους αρχαίους αλλά και τη συναδέλφωση των λαών. Η φωτιά όμως είναι σύμβολο γνώσης, λογικής καθώς και της ανθρώπινης εφευρετικότητας από την εποχή που δημιουργήθηκε ο μύθος του Προμηθέα.
Η ιδέα να γίνεται τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας και μετά λαμπαδηδρομία πριν τους σύγχρονους ολυμπιακούς αγώνες ανήκει στους ναζί όταν το 1936 χρησιμοποίησαν τους ολυμπιακούς του Βερολίνου για να προπαγανδίσουν την υποτίθεται αρεία καταγωγή τους που συνδέονταν με την αρχαία Ελλάδα. Όμως η φλόγα ως σύμβολο των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων ήταν ιδέα του αρχιτέκτονα Τζαν Γουίλς που σχεδίασε το στάδιο των Αγώνων του 1928 στο Άμστερνταμ και προήλθε από τη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων να διατηρούν αναμμένη κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων την ιερή φωτιά που χάρισε ο Προμηθέας στους ανθρώπους στους ναούς της Ήρας και του Δία. Τη φλόγα αυτή την έπαιρναν από την άσβεστη φλόγα που άναβε με τις ακτίνες του ήλιου και έκαιγε συνέχεια στον βωμό της Εστίας στο Πρυτανείο της Ολυμπίας που ήταν ο κοινός βωμός όλων των Ελλήνων. Τι σχέση έχει όμως με τους Ολυμπιακούς η φωτιά του Προμηθέα που καίει άσβεστη στον βωμό της Εστίας;
Γιατί η άσβεστη φλόγα κατά την αρχαιότητα έκαιγε στο ναό της Εστίας και γιατί την άναβαν και την ανάβουν μόνο γυναίκες;
Μια Αμερικανή επισκέπτρια στάθηκε η ίδια μάρτυρας της έντονα θηλυκής διάστασης της τελετής της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας όταν επισκέφτηκε την Ολυμπία το 2002. Λίγα χρόνια αργότερα περιέγραψε την εμπειρία της ως εξής: » Ελάχιστοι γνωρίζουν τη γυναικεία προέλευση της φλόγας. […] Αποδίδω σε κάποιον βαθμό τη δύναμη της φλόγας στο θεϊκό θηλυκό που εκφράζεται μέσα από την τελετή [της αφής]. […] Ρώτησα έναν αξιωματούχο της Ολυμπιακής Επιτροπής που παρεβρίσκονταν εκεί σχετικά με τη σημασία των γυναικών που προσελκύουν και προστατεύουν τη φλόγα. Εκείνος μου είπε πως οι γυναίκες εκπροσωπούν «την εστία και τον οίκο». Είπε πως εκεί γεννιέται το ανθρώπινο πνεύμα και ότι η σχέση ανάμεσα στο φως της ζωής και στις γυναίκες είναι πολύ ζωντανός.»
Η Εστία, όπως αποκαλύπτει και το όνομά της, ήταν η θεά της σπιτικής φωτιάς και του οίκου και μία από τις αρχαιότερες μητριαρχικές θεές που προστάτευε το κέντρο του σπιτιού που για τον κάθε άνθρωπο ήταν το κέντρο του κόσμου, ο ομφαλός της γης. Κατά την μητριαρχική εποχή κάθε εστία ήταν βωμός ενώ ο Πυθαγόρας είπε πως η φωτιά της εστίας ήταν το κέντρο της γης. Η ιερή φωτιά της Εστίας, ο ομφαλός της γης, λατρεύονταν στο Πρυτανείο όπου βρίσκονταν η κεντρική εστία της κάθε πόλης. Από τη φωτιά της Εστίας έπαιρναν φλόγα και οι εστίες όλων των άλλων θεών. Οι Ρωμαίοι τη λάτρευαν με το όνομα Βέστα και μόνο οι παρθένες που την υπηρετούσαν μπορούσαν να ανάψουν και να διαφυλάξουν τη φλόγα της που ήταν η μυστικιστική καρδιά του πολιτισμού. Οι ιέρειες της Βέστα/Εστίας δεν παντρεύονταν και τα παιδιά που έκαναν δεν άνηκαν σε κανένα άντρα αλλά στη θεά.
Γιατί οι ιέρειες ανάβουν τη φωτιά με τις ακτίνες του ήλιου και γιατί επικαλούνται τον Απόλλωνα;
Ο θεός Απόλλωνας ταυτίζεται με τον ήλιο και είναι γνωστός για τις προφητείες που έδινε στο μαντείο των Δελφών. Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό είναι πως αρχικά το μαντείο των Δελφών, όπως και όλα τα μαντεία της αρχαιότητας όπως π.χ. εκείνο της Δωδώνης, άνηκαν στη Μητέρα Γη καθώς η μαντεία ήταν τομέας της θεάς όπως και η ποίηση, η μουσική, η μαγεία και η ιατρική. Το όνομα Δελφοί σημαίνει «Μήτρα» και εκεί η ιέρεια Πυθόνισσα λάμβανε τους χρισμούς από το ιερό ερπετό της θεάς. Ο Απόλλωνας έκλεψε το μαντείο όπως και τις Μούσες και τις Χάριτες που άνηκαν στη θεά και φυλάκισε το Ιερό Ερπετό κάτω από τον ναό ενώ πήρε ο ίδιος το όνομα της θεάς και ονομάστηκε Φοίβος. Ένα από τα ονόματα της θεάς ήταν Φοίβη που σημαίνει «λαμπερό φεγγάρι» με αποτέλεσμα ο Φοίβος Απόλλωνας να αποκτήσει το αντιφατικό όνομα «φεγγαρένιος ήλιος». Παρόλα αυτά οι ιερείς του επέμεναν στο όνομα και μάλιστα πολλές φορές τον αποκαλούσαν απλά Φοίβο δίνοντας προτεραιότητα στο σεληνιακό του όνομα.
Ο Απόλλωνας σκότωσε την ιέρεια Πυθόνισσα και στη θέση της έβαλε την Πυθία που λάμβανε τη μαντική της ικανότητα από την Άβυσσο της θεάς και τα φύλα δάφνης, το ιερό φυτό των ποιητών. Οι Αιγύπτιοι αποκαλούσαν τον Απόλλωνα Απόφις, δηλαδή Ερπετό του Σκοτεινού Λάκου, ενώ ήταν γνωστός ως Λητοίδης, δηλαδή γιος της Λητώς, της ιερής μάνας που γέννησε το κοσμικό αυγό. Αρχικά ο Απόλλωνας ήταν ακόλουθος της θεάς και μία από τις μορφές του ήταν εκείνη του σκύλου ή λύκου που φυλούσε την ιερή Άβυσσο της θεάς όπως ο Κέρβερος. Ο Λυκαίος Απόλλωνας έτρεχε δίπλα στη θεά όπως ο Άνουβις ενώ στην Ανατολία έχουν βρεθεί οι ναοί του θεού λύκου Απουλούνα, του Φύλακα των Πυλών.
Τι είναι η φωτιά του Προμηθέα που ανάβουν και μοιράζουν οι γυναίκες;
Σύμφωνα με τον μύθο ο Προμηθέας ήταν ένας από τους Τιτάνες, τους παλιούς θεούς που κυβερνούσαν κατά τη «Χρυσή Εποχή» και εκθρονίστηκαν από τον Δία και τους άλλους θεούς του Ολύμπου. Αρχηγός των Τιτάνων ήταν η Τιτάνια, η Μεγάλη Θεά του πελασγικού πάνθεου που ταυτίζονταν με την Θέμιδα, τη Γαία και τη Μητέρα Ρέα που όταν επικράτησε η ολύμπια πατριαρχική θρησκεία μετατράπηκε σε μητέρα του Δία. Η Μεγάλη θεά είχε δώσει γνώσεις και τεχνολογία στους ανθρώπους για την επιβίωσή τους και την ευημερία τους όπως η γεωργία, η ιατρική, η μαιευτική και φαρμακοποιία, αλλά οι πατριαρχικοί θεοί που την εκθρόνισαν τις έκρυψαν ώστε να έχουν πρόσβαση σε αυτές μόνο λίγοι.
Ο Προμηθέας έκλεψε τη φωτιά, δηλαδή τη γνώση και την τεχνολογία που οι ολύμπιοι θεοί προσπαθούσαν να κρατήσουν μυστική και την έδωσε στους ανθρώπους και για τον λόγο αυτόν τιμωρήθηκε από τον Δία να μένει αλυσοδεμένος στον Καύκασο και κάθε μέρα να του τρώει το συκώτι το ιερό πουλί του Δία, ο αετός, ενώ κάθε βράδυ το συκώτι αναγεννιόταν. Ο αετός συνδέονταν με τη φωτιά και τον κεραυνό και θεωρούνταν πως μετέφερε το πνεύμα των βασιλιάδων στον ουρανό μετά τον θάνατό τους. Οι αρχαίοι Έλληνες έβαζαν ομοιώματα αετών στις άκρες από τις στέγες των ναών τους ως ένα είδος μεταφυσικού αλεξικέραυνου που προστάτευε από τους κεραυνούς και τη θεϊκή οργή και γι΄αυτό οι άκρες ονομάστηκαν «αετώματα». Οι ινδιάνοι της Αμερικής είχαν ένα παρόμοιο «πουλί του κεραυνού». Οι Ρωμαίοι έκαναν τον αετό σύμβολό τους και από αυτούς το κληρονόμησαν οι Γερμανοί μέσω της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Το όνομα του Προμηθέα σήμαινε «συνετός» και σε αντίθεση ο ασύνετος αδερφός του ονομάζονταν Επιμηθέας αλλά οι Έλληνες δεν ήξεραν από που είχε έρθει. Υπάρχει η άποψη ότι το όνομά του προέρχονταν από το σανσκριτικό Πραμάνθα που ήταν ο θεός της φωτιάς που γονιμοποίησε τη θεά Κάλι. Ο Προμηθέας ήταν σύντροφος της Λίβυας Αθηνάς η οποία έφτιαξε τους ανθρώπους από πηλό και ταυτίζονταν με τη σουμερο-βαβυλωνιακή θεά Αρούρου, την Ιστάρ, την Ινάννα, τη Νίνχουρσανγκ και τη Μάμι ή Μάμιτου που έπλασε τους ανθρώπους από κόκκινο (ματωμένο) πηλό και έδωσε στις γυναίκες την τέχνη της αγγειοπλαστικής. Από εκείνη έμαθε ο Προμηθέας τα μυστικά των τεχνών και τα μετέδωσε στους ανθρώπους μαζί με την θεϊκή φωτιά του Δία, τον κεραυνό του, το σύμβολο της γνώσης, που ο Δίας ήθελε να κρατήσει μυστικό.
Γιατί ανάβει η φωτιά στο ναό της Ήρας και όχι στο ναό του Δία όπως θα περίμενε κανείς εφόσον οι Ολυμπιακοί γίνονται προς τιμήν του;
Η θεά Ήρα στην κλασική μυθολογία είναι σύζυγος του Δία αλλά στην πραγματικότητα ήταν μεταφορά στην ολύμπια θρησκεία της παλαιότερης μητριαρχικής Μητέρας Θεάς που ήταν αρχαιότερη και πιο ισχυρή από εκείνον. Στους περισσότερους πατριαρχικούς μύθους οι αρσενικοί θεοί εμφανίζονται να παντρεύονται τις προγενέστερες θεές και έτσι να τις υποβιβάζουν σε απλές συζύγους. Οι συνεχείς καυγάδες της Ήρας με τον Δία αποκαλύπτουν τις συνεχείς συγκρούσεις ανάμεσα στην παλιά μητριαρχική θρησκεία και τη νεότερη πατριαρχική. Η Ήρα ταυτίζεται με τη Ρέα, τη θεά Γη, αλλά και τη Γαία και το όνομά της μπορεί να είναι παραφθορά της λέξης Ιερά. Στην Βαβυλώνα εμφανίζεται με το όνομα Ερούα που παντρεύεται τους βασιλιάδες για να τους δώσει δύναμη και εξουσία.
Οι «ήρωες»ανήκαν στην Ήρα και ζούσαν στον μαγικό κήπο των Εσπερίδων μακριά στη Δύση πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες (Στήλες του Ήρα-κλέους = δόξα της Ήρας) όπου φύτρωναν τα μήλα της αθανασίας που τα φιλούσε το ιερό ερπετό της θεάς η οποία ονομάζονταν και Φοίβη που σημαίνει «λαμπερό φεγγάρι» (το όνομα που έκλεψε ο Φοίβος Απόλλωνας). Η εβραϊκή εκδοχή του ονόματος Φοίβη είναι Εύα που σημαίνει «Μητέρα Όλων των Ζώντων». Η λατρεία της είχε εξαπλωθεί σε όλη την προϊστορική Ευρώπη, την ήπειρο που πήρε το όνομά της από μία άλλη μορφή της, την Ευρώπη. Οι Σάξονες τη λάτρευαν στο Έρεσμπεργκ (Heresburg), το Όρος της Ήρας, που ισοπέδωσαν οι στρατιές του Καρλομάγνου.
Γιατί η φλόγα διατηρείται πάντα μέσα σε ένα κοίλο σκεύος;
Η ολυμπιακή φλόγα ανάβει μέσα σε ένα κοίλο κάτοπτρο και μεταφέρεται μέσα σε ένα κοίλο σκεύος. Όταν φτάνει στο στάδιο όπου θα γίνουν οι αγώνες ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος ανάβει τον ολυμπιακό βωμό που ανεξάρτητα με το πιο σχήμα έχει κάθε φορά πάντα ονομάζεται κοίλος (π.χ. cauldron στα αγγλικά) και το σημείο όπου «στέκεται» η φλόγα είναι κοίλο.
Βλέπε επίσης:
Η ιστορία του Χρόνου και η Ουρανία
Το κοίλο σκεύος είναι σύμβολο της κοσμικής μήτρας της θεάς και εκφράζει τον κυκλικό χρόνο σε αντίθεση με τον πατριαρχικό γραμμικό χρόνο. Στους ελληνικούς Ολυμπιακούς του 2004 τόσο η τελετή έναρξης όσο και η τελετή λήξης ήταν πολύ ενήμερες σχετικά με την γυναικεία φύση των ολυμπιακών Αγώνων όπως και το γυναικείο παρελθόν του ελληνικού πολιτισμού και ήταν γεμάτες με σύμβολα της θεάς. Στη λήξη μάλιστα εμφανίστηκαν κυκλικοί χοροί και κυκλικά λιβάδια με δημητριακά, το ιερό φυτό της Μητέρας Δήμητρας που έτρεφε τους ανθρώπους.
Σε όλες τις μυθολογίες υπάρχει ένα θαυματουργό κοίλο σκεύος που άλλοτε δίνει νεότητα και ζωή, άλλοτε γιατρεύει και άλλοτε δίνει γνώση και σοφία ενώ προκαλεί και μεταμορφώσεις. Οι Αιγύπτιοι παρουσίαζαν τη Δημιουργό του σύμπαντος με ένα ιερογλυφικό που έδειχνε τρία κοίλα δοχεία ενώ η κοσμική μήτρα ήταν ένα κοίλο δοχείο από το οποίο ξεπηδούσε η ζωή και το ονόμαζαν Λίμνη της Φωτιάς. Ο Νορβηγικός θεός Όντιν έκλεψε τη δύναμή του από τρία δοχεία γεμάτα με το αίμα της σοφίας που βρίσκονταν στην σπηλιά-μήτρα της γης. Ο Ινδός θεός Ίντρα επίσης έκλεψε το ελιξίριο της θεάς από τα τρία κοίλα σκεύη-μήτρες της κρυμμένος μέσα στο ιερό φίδι Κουνταλίνι που εκπροσωπούσε τη γυναικεία σεξουαλικότητα. Στην κοσμολογία των Χαλδαίων ο ουρανός αποτελούνταν από εφτά αναποδογυρισμένα κοίλα σκεύη.
Ο βασιλιάς Αίσονας αναστήθηκε ή γιατρεύτηκε με τα μαγικά που έκανε η Μήδεια στο τσουκάλι της το όνομα της οποίας σημαίνει «Ποτό της Γνώσης» και ήταν θεά των Μήδων. Ο Πέλοπας, ο μυθικός ιδρυτής των Ολυμπιακών Αγώνων, αναστήθηκε στο τσουκάλι της Κλωθώς, άλλο ένα όνομα της θεάς, αφού πρώτα του «έφαγε» ένα κομμάτι η Μητέρα Δήμητρα. Κάθε κέλτικος ναός είχε στο κέντρο του ένα ιερό τσουκάλι όπου οι ιέρειες έβραζαν τη συμβολική «σούπα» της ζωής. Η χριστιανική Εκκλησία τις αποκάλεσε «μάγισσες» και από τότε έχει επικρατήσει η εικόνα της μάγισσας που βράζει φίλτρα σε ένα τσουκάλι. Όμως το ιερό τσουκάλι της θεάς επιβίωσε και στον χριστιανισμό και έγινε το Ιερό Δισκοπότηρο.
Παρά τα φαινόμενα και όσα θα ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε, οι Ολυμπιακοί Αγώνες και πολύ περισσότερο η Ολυμπιακή Φλόγα έχουν ισχυρούς γυναικείους συμβολισμούς. Μπορεί η γυναικεία παράδοση να έχει ξεχαστεί σε μεγάλο βαθμό ή να την έχουν οικειοποιηθεί οι άντρες αλλά στην πραγματικότητα η παράδοση της Μεγάλης θεάς εξακολουθεί να ζει μέχρι σήμερα σε διάφορα τελετουργικά όπως αυτό της αφής της Ολυμπιακής Φλόγας. Φέτος, βλέποντας τη φλόγα να ανάβει από την πρωθιέρεια και να δίνεται για πρώτη φορά σε γυναίκα λαμπαδηδρόμο, τη νεαρή Άννα Κορακάκη, που θα διαδώσει την προμήθεια γνώση σε όλον τον κόσμο, ας θυμηθούμε πως γιορτάζουμε τη γνώση και την ειρήνη που φέρνει η θεά στον κόσμο. Πολύ ταιριαστά με τον κυκλικό χρόνο της θεάς που έχει έναν μυστήριο τρόπο να δημιουργεί αντικαθρεφτίσματα και νέες εκδοχές των ίδιων γεγονότων, την τελετή της αφής θα παρακολουθήσει ο απερχόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος πριν να «παραδώσει τη σκυτάλη» όπως λένε σε μία γυναίκα, την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, την πρώτη γυναίκα που καταλαμβάνει αυτό το αξίωμα στη χώρα μας.
Κλείνοντας θα ήθελα να αναφερθώ στο τέλος των Ολυμπιακών της Αθήνας το 2004 που ήταν πολύ ενημερωμένο και πολύ συμβολικό και θα μπορούσε να γραφτεί ένα ολόκληρο άρθρο μόνο και μόνο για αυτό. Ένα κοριτσάκι, που το συνοδεύουν δύο γυναίκες αθλήτριες, σβήνει την ολυμπιακή φλόγα φυσώντας τον βωμό αφού όμως πρώτα έχει φροντίσει να κρατήσει τη φλόγα σε φαναράκι σε σχήμα σπόρου (αφού η ιερή φωτιά της Εστίας δεν επιτρέπεται να σβήσει ποτέ), και την μοιράζει σε άλλα παιδάκια που κρατούν κι εκείνα φαναράκια-σπόρους, τα ζωογόνα δώρα της θεάς στους ανθρώπους, που κι εκείνα με τη σειρά τους μοιράζουν τη φλόγα σε όλους τους ανθρώπους που την κρατούν ζωντανή στην καρδιά τους μέχρι τους επόμενους Ολυμπιακούς που θα ξανάναβε η Προμήθεια Φλόγα της Φοίβης για να διαφωτίσει τους ανθρώπους και να τους ενώσει.
SELENE 
8 σκέψεις σχετικά με το “Ολυμπιακή φλόγα: Η άγνωστη γυναικεία παράδοση”