Εσείς τι θα κάνατε αν σας χώριζε ο άντρας σας μετά από 40 χρόνια γάμου για να παντρευτεί τον καλύτερό του φίλο; Με αυτό έρχονται αντιμέτωπες δυο νεώτατες (χωρίς πλάκα) 70+ γυναίκες που βλέπουν τη ζωή τους όπως την ήξεραν να γκρεμίζεται «εν μία νυκτί». Και σαν να μην έφτανε που ο άντρας της κάθε μίας θέλει να παντρευτεί τον άλλον, βρίσκονται κιόλας αναγκασμένες να μοιραστούν το ίδιο σπίτι χωρίς να μπορούν να ρίξουν και το φταίξιμο σε κάποια «αντροχωρίστρα» για να ξεσπάσουν. Οι θεϊκές Τζέην Φόντα και Λίλι Τόμλιν ενσαρκώνουν σε μια απολαυστική κωμωδία δύο μοντέρνες «ώριμες» γυναίκες που ζουν τη ζωή τους (και το δράμα τους) στο έπακρο και καθώς μαθαίνουν σταδιακά να αγαπούν η μία την άλλη μαθαίνουν και την μεγαλύτερη γυναικεία αλήθεια: πως δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μια αληθινή γυναικεία φιλία.
Στην αρχή νομίζεις πως θα είναι μια βαρετή σειρά με ηλικιωμένους αλλά σύντομα καταλαβαίνεις ότι έχεις κάνει λάθος. Το «Γκρέις και Φράνκι» σε καθηλώνει από το πρώτο επεισόδιο και θες να δεις κι άλλο, κι άλλο. Δεν είναι μια ξεκαρδιστική κωμωδία, ούτε έχει εκπληκτικές κωμικές ατάκες, όμως είναι αστείο με έναν απλό και γήινο τρόπο όπως ταιριάζει σε μια τόσο τρυφερή ιστορία όσο αυτή που διηγείται η σειρά. Γιατί είναι τρυφερή από τον τρόπο που αναγκάζονται να παραδεχτούν την αγάπη τους οι δύο γυναίκες η μία προς την άλλη έως τον τρόπο που παρουσιάζεται η σχέση των δύο αντρών έως τον τρόπο που αντιμετωπίζεται το θέμα του τι κάνουν τα παιδιά όχι μόνο όταν μαθαίνουν ότι οι «τρίτης ηλικίας» μπαμπάδες τους είναι γκέι αλλά και όταν καλούνται να διαχειριστούν εκείνα ως ενήλικες πια μια κατάσταση που προφανώς δεν μπορούν να διαχειριστούν οι μαμάδες τους. Και όταν λέω «τρυφερή» μη φανταστείτε ότι υπάρχουν σοβαρές δακρύβρεχτες σκηνές. Πρόκειται για μια κωμωδία πέρα ως πέρα όπου ακόμα και τα πιο τραγικά γεγονότα διακωμωδούνται.
Αστέρες της σειράς είναι φυσικά η Γκρέις και η Φράνκι, οι δύο «παρατημένες» 70άρες που δανείζουν το όνομά τους στη σειρά. Πρόκειται για δύο πραγματικά εκρηκτικές προσωπικότητες που φαινομενικά ταιριάζουν όσο το λάδι με το νερό. Η Γκρέις (Τζέην Φόντα) είναι μια δυναμική μπίσνες γούμαν που λατρεύει τα ωραία ρούχα, τα ψηλοτάκουνα και την οργάνωση ενώ η Φράνκι (Λίλι Τόμλιν) είναι μια «νιού έιτζ» νεο-χίπισσα που αγαπά την ανακύκλωση, τη γιόγκα και τα «χαλαρωτικά» τσιγάρα. Φυσικά αυτές οι δύο γυναίκες φαίνεται από μακριά πως δεν θα τα πάνε καλά αλλά η σειρά, αν και έχει πολλές σκηνές όπου το αστείο προκύπτει από τη σύγκρουση αυτών των δύο χαρακτήρων, δεν είναι απλά μια περίπτωση «παράξενο ζευγάρι» αλά γυναικεία. Μπορεί να εκνευρίζει η μία την άλλη αλλά πολύ γρήγορα γίνεται σαφές πως ταυτόχρονα η μία είναι το στήριγμα της άλλης.
Το «Γκρέις και Φράνκι» είναι πραγματικά μια ανάσα δροσιάς στον κόσμο των σήριαλ για πολλούς λόγους. Καταρχάς τολμά και έχει για πρωταγωνίστριες δύο «ηλικιωμένες» γυναίκες τις οποίες μάλιστα τολμά να τις παρουσιάσει σαν ολοκληρωμένα και δυναμικά άτομα που δεν περιμένουν απλώς να πεθάνουν πλέκοντας σεμεδάκια και φτιάχνοντας χορτόπιτες αλλά εξακολουθούν να ζουν τη ζωή τους όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος. Τόλμούν ακόμα και να διεκδικήσουν την ομορφιά και τον έρωτα!
Φυσικά δεν λείπουν οι απογοητεύσεις και οι συνεχείς υπενθυμίσεις πως αυτά τα πράγματα τιμωρούνται και πολλά από τα αστεία προκύπτουν ακριβώς από αυτές τις αναμετρήσεις των δύο γυναικών με την κοινωνία, αλλά ποτέ το αστείο δεν είναι σε βάρος τους. Αν και γενικά αυτοσαρκάζονται, η Γκρέις και η Φράνκι καταφέρνουν στο τέλος να δεκδικήσουν τη ζωή τους έστω και με απώλειες και να διαπλεύσουν τα χρόνια της ωριμότητάς τους έστω και υπό την απειλή της μοναξιάς. Αλλά αυτό είναι ακόμα μια ωραία λεπτομέρεια της σειράς. Μπορεί οι γυναίκες να έμειναν παρά τη θέλησή τους μόνες στην ηλικία που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν ούτε να σκεφτούν τη μοναξιά αλλά πολύ γρήγορα καταλαβαίνουν πως όσο έχουν η μία την άλλη δεν θα είναι ποτέ μόνες. Σε μια εποχή που κατακλειζόμαστε από εικόνες υστερικών γυναικών που μισούν τις άλλες γυναίκες και τις βλέπουν ανταγωνιστικά προκειμένου να επιβιώσουν στον κόσμο της γυναικείας ανασφάλειας, η Φράνκι και η Γκρέις έρχονται να μας δείξουν ένα άλλο πρότυπο γυναικείων σχέσεων που όλες οι γυναίκες που έχουν κάνει βαθιές φιλίες με άλλες γυναίκες αναγνωρίζουν πως είναι η αλήθεια.
Μετά είναι και ο τρόπος που απεικονίζονται οι δύο ομοφυλόφιλοι σύζυγοι και η σχέση τους που ούτε γελοιοποιείται αλλά ούτε και γίνεται θέμα. Η σειρά, αν και στηρίζεται θεματικά στην απόφαση των δύο αντρών να αφήσουν τις γυναίκες τους για χάρη του ενός προς τον άλλον, δεν πέφτει στην παγίδα να μεγαλοποιήσει τη σχέση τους, κάτι που θα την μετέτρεπε σε μια αφύσικη κατάσταση που χρειάζεται υπεράσπιση και δικαιολόγηση. Αντίθετα παρουσιάζεται σαν κάτι φυσιολογικό. Τόσο φυσιολογικό μάλιστα που μπαίνει πάντα σε δεύτερη μοίρα αναφορικά με τη σχέση των δύο γυναικών. Οι δύο ώριμοι άντρες, που λόγω ηλικίας, ντυσίματος και συμπεριφοράς απέχουν από την στερεοτυπική εικόνα των γκέι όσο θα ήταν ποτέ δυνατόν, τολμούν να δεκδικήσουν τη σχέση τους ανοιχτά και με τόλμη από τα πρώτα λεπτά του πρώτου επεισοδίου και βάζουν το ζήτημα της σχέσης τους, που άλλες σειρές θα είχαν «αρμέξει» για γέλια (συνήθως σε βάρος των αντρών), μια και καλή στην άκρη. Από εκεί και έπειτα οι υπόλοιποι χαρακτήρες καλούνται να το δεχτούν και να το αποδεχθούν χωρίς να έχουν πραγματικά άλλη επιλογή και οι άντρες παρουσιάζονται πάντα αξιοπρεπείς και «φυσιολογικοί».
Έπειτα είναι και η Μπριάνα, μία από τις κόρες της Γκρέις, που καλείται όπως όλα τα παιδιά των δύο οικογενειών να διαπλεύσουν τις επιλογές ζωής των γονιών τους αλλά και να τους βοηθήσουν να ισορροπήσουν. Αναφέρομαι όμως ειδικά στη Μπριάνα γιατί είναι ένας πραγματικά σπάνιος χαρακτήρας. Η Μπριάνα είναι η «σκύλα», η ατρόμητη γυναίκα καριέρας που απεχθάνεται τον γάμο, γουστάρει την εργένικη ζωή της και δεν διστάζει να πει αυτό που σκέφτεται συχνά με οδυνηρό τρόπο. Όμως, αντίθετα από άλλα σίριαλ και ταινίες που οι γυναίκες «σκύλες» τιμωρούνται ή είναι «κακές» και αντιπαθητικές, η Μπριάνα είναι συμπαθητική και, για την ακρίβεια, είναι ίσως ο πιο ισορροπημένος άνθρωπος στη σειρά που συνεφέρει πάντα τους άλλους, κυρίως τη νευρωτική μητέρα της.
Το σίριαλ δεν επιτρέπει μόνο στις ώριμες γυναίκες να υπάρξουν και να ευτυχήσουν αλλά και στις νεώτερες να ζήσουν σαν ολοκληρωμένες προσωπικότητες με ελαττώματα χωρίς ενοχές. Αλλά κυρίως δείχνει στις γυναίκες όλων των ηλικιών πως οι γυναίκες είναι πάντα υπέροχες ανεξάρτητα από την ηλικία τους με ή χωρίς άντρες.
SELENE 